قنات آزادوار

چشمه آب قناتی از ایام قدیم از کوه به طرف آبادی آزادوار سرازیر بود که سر چشمه آن در زیر دامنه کوه ، آشکار بود. در دور و بر چشمه درختانی بود،که آبادی و سرسبزی خوبی داشت . بیشتر آن درخت ها را در قدیم مردم برای یادگاری کاشته بودند که بیشتر آن درخت ها چولی نام داشت . هر چند سال که بارندگی کم می شد آب قنات هم کم می شد در سالهای 66-67 بود که از طرف جهاد سازندگی برای آب قنات جوب سیمانی درست کردند ، یعنی جدول کردند ولی کم کم بر اثر کمی باران آب ته نشین شد، به طوری که تمام ماهی های توی آب مردند . و در اواخر سال 78 و 79 درخت ها هم خشک شدند. تا اینکه مالکین قنات آمدند در زیر خط آهن بالاتر از دبیرستان پسرانه موتور آب زدند . مردم آنقدر تشنه ی آب بودند و هر چه زودتر می خواستند آب دوباره به جوب بیاید تا اینکه روز 24 مهر سال 1380 موتور را برقی کردند و برای اولین بار می خواستند موتور را روشن کنند همگی مردم با خوشحالی جمع شده بودند . پیر مرد ها ، جوانها ، چقدر عجله داشتند که کی مامور اداره برق کلید را می زند ، تا ببینند چقدر آب دوباره به جوب آب قنات می آید .در آن روز پیرمردهایی مثل علی حیدر که داشت آخرین روز های عمر خود را پشت سر می گذاشت خیلی خوشحال بود و حاجی برو از خوشحالی هر چند دقیقه یک بار اسفند دود می کرد و صلوات می فرستاد ( علی حیدر و حاجی برو هر دو در سال 1381 به مرگ خدائی مردند ) خیلی از دوستان آنجا بودند و خودم و دو تا از دوستانم سر لوله نشسته بودیم و با هم شکلات می خوردیم و می گفتیم و می خندیدیم . من گفتم امروز یک روز خوب و به یاد ماندنی است و دوستم می گفت یکی باید امروز را یادداشت کند ، نمی دانست که کسی هست مثل من و برای همین کار به آنجا رفته بودم .

آب از لوله بیرون آمد و سر گوسفند قربانی را بریدند و همگی خوشحال بودند از اینکه آب دوباره به جوب بازگشته است .

نویسنده : غلام حلاج 24/7/1380